Micha Kat

Micha Kat is méér dan een gewone complotdenker. Hij is ook schuldig aan laster, vandalisme, holocaustontkenning en doodsbedreigingen. Veel lager kan je wellicht niet meer vallen, zelfs niet in complottheorieënland.

Micha Kat (Amsterdam, 5 april 1963) is een paranoïde complotdenker en wannabe voormalig journalist, alsook de webmaster van de complottheorieënwebsites Klokkenluider Online en Revolutionaironline. Op deze websites publiceert hij artikels over complottheorieën zoals de Illuminati, New World Order en chemtrails, alsook artikels van homofobe aard en de ontkenning van de holocaust.

Biografie

Micha Kat studeerde klassieke talen, en had vervolgens een korte loopbaan als leerkracht op het Marnix Gymnasium in Rotterdam. Vervolgens stapte hij over naar de journalistiek, en schreef hij artikels voor o.a. het Advocatenblad. In 1990 begon hij te schrijven voor het NRC Handelsblad, aanvankelijk als stagair en nadien als freelancer. De samenwerking liep echter fout wanneer het NRC Handelsblad een hoofdredactioneel commentaar publiceerde over Pim Fortuyn en alles wat Nederland te danken heeft aan de bevrijding van de nazi-bezetting. Het artikel was ongelukkig genoeg gepubliceerd vlak voor de moord op Pim Fortuyn, waardoor de meeste lezers - waaronder ook Kat - het artikel pas op de avond van 6 mei 2002 onder ogen kregen, wanneer de moord reeds had plaatsgevonden. Dit schoot bij Kat in het verkeerde keelgat, en was de aanzet die weldra zou leiden tot zijn beslissing om op te stappen bij het NRC Handelsblad, en te verklaren dat hij op "oorlogspad" was. Vanaf dat moment zou het enkel nog maar bergaf gaan met Kat's psychische gezondheid.

Oorlog met het NRC Handelsblad

Kat voerde zijn oorlog vanop de website van Theo Van Gogh, en beschuldigde het NRC Handelsblad van nepotisme, vooringenomenheid, journalistieke luiheid en het meeheulen met "de (rechterlijke) macht". Ook via zijn boek, Lux, Libertas en Leugens: het morele en journalistieke verval van NRC Handelsblad maakte hij de krant tal van verwijten. Naast persoonlijke aanvallen met irrelevante argumenten ("de redactrice gebruikt seks om carrière te maken") en allerhande emotionele uitingen en onbewezen beschuldigingen, begonnen bij Kat toen reeds de eerste tekenen van paranoia de kop op te steken. Hierbij nam hij elk gerucht voor waar (op voorwaarde dat het in zijn voordeel is), zonder de waarheid ervan te verifiëren. Meer nog, hij gaf dit zelf toe: "Ik check meestal niet voor de stukken op de site van Van Gogh, want die schrijf ik gratis. Het kost me al te veel tijd en geld. Bovendien ben ik er van overtuigd dat wat ik hoor waar is." Kortom, hij lapt zelfs de meest eenvoudige grondbeginselen van de journalistiek openlijk aan zijn laars. Verder geeft hij ook aan dat eenieder die beweert dat Kat liegt, hem gewoon in de kaarten speelt, wat een typisch drogargument van complotdenkers is om altijd gelijk te hebben (terwijl ze inderdaad gewoon liegen).

De strijd van Kat tegen het NRC Handelsblad zou er eentje van lange adem worden. In 2008 kwam het dan echter toch tot een rechtzaak, wanneer Kat de krant ervan beschuldigde de bijwerkingen van het geneesmiddel Rimonabant te hebben verzwegen, in een "misdadige poging om de lezers te vergiftigen en tot zelfmoord te drijven". Het NRC Handelsblad had verwijdering van deze beschuldigende publicaties geëist, maar werd door de rechter in het ongelijk gesteld. Kat mocht de rechtzaak dan wel gewonnen hebben, maar zijn beweringen waren er geenszins mee gelegitimeerd. De redenering van de rechter luidde immers dat diens vergelijkingen "niet letterlijk moeten worden opgevat en niet serieus genomen kunnen worden". Bovendien oordeelde de rechter dat Kat's vergelijking van de krant met de Nazi-dokter Mengele onrechtmatig was. Hierop bracht Kat na een sommatie wijzigingen aan deze passage, wat voor de rechter als voldoende werd geacht maar het NRC Handelsblad niet ver genoeg vond gaan.

Andere aanvaringen met het gerecht

De rechtzaak met het NRC Handelsblad zou niet de enige keer zijn dat Kat in aanraking kwam met het gerecht. Wanneer hij de integriteit van Hans Westenberg, de vicepresident van de Haagse rechtbank, in twijfel trok in zijn boek Topadvocatuur van 2004, alsook op zijn website, werd hij opnieuw voor de rechter gedaagd. De uitspraak van 2009 stelde dat hij niet onrechtmatig had gehandeld door de bewuste uitlatingen te publiceren.

Op 4 februari 2010 verstoorde Kat de verhoring van commissie-De Wit, wanneer hij vanaf de tribune begon te roepen over de Bilderberg-conferentie en de zaal moest worden uitgezet. Hoewel deze (gesloten) conferentie wel degelijk bestaat, is het vaak een mikpunt van complottheorieën, wat erop wijst dat de paranoia van Kat inmiddels niet was afgenomen. President Wellink van De Nederlandsche Bank gaf hierbij aan dat hij eerder al door Kat was achtervolgd.

In september 2010 klonk het even hoopvol voor de rationeeldenkende bevolking van Nederland: Kat kondigde aan - op zijn immer overdreven dramatische wijze - dat hij de handdoek in de ring gooide en "kapituleerde". Hij had zichzelf "opgeblazen", hij kon het niet meer aan, hij stopte ermee. Nog schokkender: hij besloot om in therapie te gaan, hoewel Kat zijn psychische problemen toeschrijft aan het zogenaamde "pedo- en corruptie-mantra" dat hij zichzelf nochtans slechts had ingebeeld. Als hij daadwerkelijk een therapeut heeft opgezocht, blijven de resultaten niettemin uit: reeds enkele dagen later hervatte Kat zijn paranoïde verslaggeving gewoon weer op zijn Klokkenluider Online website.

In oktober 2010 moest Kat enkele dagen in een cel slijten, omdat hij zich schuldig had gemaakt aan vandalisme door de woorden "pedo" en "gevaar" als graffitti te spuiten op de woning van voormalig secretaris-generaal Joris Demmink van het Ministerie van Justitie. Die zou volgens de paranoïde waanbeelden van Kat een spilfiguur zou zijn in een denkbeeldig pedofielennetwerk - waar ook het NRC Handelsblad en de Telegraaf (of gewoon iedereen die niet blindelings akkoord gaat met Kat) deel van zouden uitmaken. Kat kreeg het verbod om zich nog te begeven in de buurt van de residentie van Demmink, alsook van het Ministerie van Veiligheid en Justitie.

Frontier Award

Op 20 oktober 2010 ontving Kat de zogenaamde "Aluhoedjes Award" "Frontier Award" voor het zogenaamd "aan de kaak stellen van misstanden". De award zou elk jaar worden toegekend aan een Nederlandstalige persoon die actief is op het gebied van "grenswetenschap", oftewel dus iemand die pseudowetenschap en/of kwakzalverij promoot. Deze award is dan ook geenszins een compliment, maar eerder een goede barometer van wie op dat moment de meest krankzinnige complotdenker is. In 2010 behoorde Kat reeds overduidelijk tot die rangen, zo blijkt.

Frontier Magazine (ook "Frontier World" genaamd) is vanzelfsprekend een al even onzinnige website die complottheorieën, pseudowetenschap en kwakzalverij verspreidt. Zo maken ze reclame voor paranoïde complotdenker David Icke met zijn reptilian aliens, en voor kwakzalver John Consemulder met zijn angst voor aspartaam.

Verblijf in Laos en aanval op de Telegraaf

In 2011 verklaarde Kat dat hij was verhuisd naar Laos. Wanneer Telegraaf-journalist Bart Mos hem aandroeg als correspondent in Thailand, werd dit echter door de toenmalige eindredacteur tegengehouden, waarna Kat zich ook volledig tegen die krant zou keren. Zelfs Bart Mos zelf moest het bekopen, en werd ervan beschuldigd tot een pedofielennetwerk te behoren. Later in hetzelfde jaar gaf Kat zich onrechtmatig uit voor journalist van de Telegraaf, die hem vervolgens voor de rechter sleepte. Die oordeelde dat hij onrechtmatig had gehandeld, en bij herhaling een dwangsom van 5000 € zou moeten betalen.

In oktober 2011 werd hij opnieuw veroordeeld, dit keer wegens doodsbedreigingen aan het adres van Bart Mos, en kreeg hij een taakstraf van 60 uur. Dit had ook tot gevolg dat Kat werd geroyeerd door de Nederlandse Vereniging van Journalisten. Niettemin zou dit alles hem er niet van weerhouden om zijn strijd tegen de Telegraaf, die volgens hem "een smerige bende van corrupte criminelen" is, verder te zetten en steevast naar de krant verwijzen met de naam "Pedograaf" of "Pedigraaf". En dat is zelfs letterlijk te nemen: hij had de domeinnaam pedigraaf.nl geregistreerd, die hij dan automatisch liet doorverwijzen naar telegraaf.nl. In 2013 werd hij ook hiervoor aangeklaagd, en zoals verwacht maakt dat volgens Kat ook weer deel uit van het sinistere "pedo-complot" dat zich tegen hem - en bijna uitsluitend tegen hem - heeft gericht.

Na zich geruime tijd schuil te hebben gehouden in Laos, keerde Kat op 25 april 2012 terug naar Nederland, om zijn appartement in Schiedam te ontruimen aangezien hij de vaste lasten niet meer kon betalen. Bij zijn aankomst in Schiphol werd hij echter meteen aangehouden vanwege verschillende aangiftes van bedreigingen die tegen hem liepen. Zo was hij afwezig toen hij zich in februari 2012 moest verantwoorden voor het bekladden van de woning van Demmink. Ook had hij opgeroepen tot geweld tegen het Nederlandse koningshuis, en had hij vanuit Laos ook anoniem gedreigd met een bommelding bij o.a. het Ministerie van Veiligheid en Justitie. Hij eiste toen dat Demmink zou worden afgeleverd bij het politiebureau, zoniet zouden er honderden doden vallen. Ook had hij gedreigd met een bommelding bij het in Den Haag gevestigde kantoor van de landsadvocaat, waardoor er 150 mensen gedurende een uur moesten evacueren.

Paranoia

Kat blijkt bijzonder hardleers te zijn. Ondanks de verschillende aanklachten die tegen hem liepen, wist hij zichzelf immers opnieuw in nesten te werken, toen hij in januari 2013 werd aangehouden nadat hij advocaat Jan Vlug met de dood had bedreigd. Of dat ook de reden was van de aanhouding, werd op dat moment echter niet bekend gemaakt, aangezien het ook gerelateerd kon zijn aan de andere zaken die tegen hem liepen op dat moment. Een goedgelovige sympathisant van Kat besloot dan om contact op te nemen met Amnesty International en Human Rights Watch, om te melden dat hij het slachtoffer zou zijn van mensenrechtenschendingen. We kunnen maar hopen dat ze daar eens goed hebben kunnen lachen met die onzin, dan is het toch nog ergens goed voor geweest. Er is immers helemaal geen sprake van de schending van de mensenrechten, omdat Kat met recht en rede achter de tralies zat, en daar niet werd gefolterd met electrische schokken, stokslagen, waterboarding of wat dan ook. De reactie hierop van paranoïde complotdenkers was uiteraard helemaal voorspelbaar: Amnesty International and de Human Rights Watch zitten toch gewoon mee in het complot!

Wanneer Kat later zelf naar Amnesty International ging voor een gesprek, verweet hij hen dat ze opkomen voor rechten van homo's maar niet om die van hemzelf - snik, snik - en verdedigde hij de beweringen van andere complotdenkers dat Amnesty een psychopate dekmantel is van de New World Order. Nadien verwachtte hij niettemin nog  steeds door hen geholpen te worden, en nog meer hilarisch was zijn slotvraag: namen ze hem serieus, of dachten ze dat hij een gek en een complotdenker is? Wanneer hierop het antwoord kwam dat ze het natuurlijk serieus nemen, en de informatie zullen bestuderen, geloofde Kat daadwerkelijk dat hij een "resultaat" had geboekt. Hierop reageerde Amnesty dat het geen toezegging was dat ze er ook daadwerkelijk iets mee zouden doen, waarop het onbenullige dossier Micha Kat wellicht gewoon in de papiermand is terecht gekomen. Wel zonde van het papier.

Op 6 maart 2013 werd Kat door de rechtbank van Den Haag schuldig bevonden voor de twee valse bommeldingen waarmee hij had gedreigd vanuit Laos. Ook al had hij die telefoontjes anoniem gepleegd, kon zijn stem meteen worden herkend. De reden voor het dreigement van Kat was dat de advocaten volgens hem een kinderverkrachter beschermen, en dat bijgevolg alle advocaten ratten zouden zijn. Ook werd hij schuldig bevonden voor vernieling, belediging en belaging, en werd hij veroordeeld tot 345 dagen cel, waarvan 240 voorwaardelijk, waarvan hij reeds 105 dagen in voorarrest had uitgezeten. Ook moest hij een aantal artikels die smaad bevatten weer van zijn website verwijderen.

Wanneer de strafzaak inhoudelijk werd behandeld, op 19 februari 2013, was Kat afwezig en las zijn advocaat een brief voor. In die brief beweerde Kat dat hij het slachtoffer is van een "fop-vertoning", dat bedoeld zou zijn om hem als vijand van Justitie te intimideren, of zelfs uit te schakelen. Hieruit blijkt dat zijn paranoia verder is toegenomen, en ook zijn advocaat meldde dat Kat serieuze angstproblemen heeft waarvoor hij zich laat behandelen. Zelf gaf Kat aan dat hij in "voortdurende angst voor terreur en arrestaties" leeft. Ook klaagde hij over het feit dat hij zijn werk kwijt is, alsook zijn bankrekeningen, vier maanden in de cel heeft gezeten en sindsdien leeft als een zwerver. Het verbaast hem zelfs dat hij geen bescherming geniet van politie en justitie, tegen zijn ingebeelde vijanden. In zijn staat van paranoia begrijpt Kat duidelijk niet dat hij met zijn radicale (maar niettemin ingebeelde) opvattingen, die zelfs bijna neigen tot het terrorisme, zijn situatie zelf in de hand heeft gewerkt en dat het zijn slachtoffers zijn die in feite bescherming verdienen tegen hem.

Klokkenluider Online

Kat lanceerde zijn website Klokkenluider Online (KLOL) in oktober 2003, iets meer dan een jaar na zijn uitval met het NRC Handelsblad. Met zulke naam wou hij zichzelf duidelijk profileren als zijnde een "klokkenluider", een term die wordt gebruikt om iemand te omschrijven die "misstanden in een bedrijf of organisatie aan de kaak stelt". Hoewel dat ongetwijfeld de bedoeling is van Kat, gaat het concept van een klokkenluider enkel op voor iemand die echte misstanden aanvecht, niet verzonnen paranoïde hersenspinsels. Niettemin is de website doorheen de jaren steeds meer beginnen focussen op onzinnige complottheorieën.

De website onderscheidt zich vooral door diens prutserige en onoverzichtelijke layout, en diens artikels door het overmatig gebruik van hoofdletters en een amateuristische schrijfstijl, alsook de talloze scheldpartijen en de demonisering van vermeende tegenstanders. Er wordt vooral gefocust op onderwerpen zoals Demmink en de Telegraaf, en er wordt beweerd dat alle politieke partijen van Nederland deel uitmaken van een "satanisch kinderroofcomplot" van de New World Order. Ook zou de "homofilisering" van de samenleving deel uitmaken van dit complot, door het "kapot maken van het traditioneel gezien en het zodoende promoten van homoseksualiteit". 

Verder zijn er op de KLOL website tal van artikels geschreven over chemtrails, zonder dat Kat duidelijk ook maar enig besef heeft over waarom ze niet kunnen bestaan Ook verzint hij een hoop paranoïde onzin over Bilderberg, de Illuminati en de New World Order. Zelfs complotdenker David Icke wordt aangehaald als betrouwbare bron, en er zou bewijs zijn voor het bestaan van reptilian aliens in een kunstwerk in de Haagse rechtbank. Erger is dat de KLOL website bovendien ook pseudowetenschappelijke kwakzalverij verspreidt, door te stellen dat de anticonceptiepil een NWO-complot is om vrouwen te vermoorden, terwijl vaccins bedoeld zouden zijn om de ganse wereldbevolking uit te roeien (die echter tegelijk ook zou worden gechipt). Daarentegen worden wel kankertherapieën die pure kwakzalverij zijn gepromoot als waarheid, alsook de onzin van kwakzalver John Consemulder. Inmiddels startte hij ook andere nepnieuws-websites op zoals Revolutionaironline.

Ten gevolge van verschillende rechtzaken tegen de website, voornamelijk vanwege lasterpraktijken, werd de domeinnaam klokkenluideronline.nl in 2012 geblokkeerd, en nadien ook enkele bijkomende domeinnamen zoals klokkenluideronline.net. Vervolgens heeft Kat de website verhuisd naar de IJslandse domeinnaam klokkenluideronline.is. Het is betreurenswaardig dat IJsland toestaat dat Kat zijn criminele lasterpraktijken op het internet kan blijven verderzetten. Meer nog, hij vraagt bovendien donatiegeld om zijn onzin verder te kunnen blijven verspreiden.

Holocaustontkenning

In oktober 2011 openbaarde Kat zichzelf als een ontkenner van de holocaust, hoewel dit nochtans een strafbaar feit is. Volgens hem moet "de smerige leugen van de holocaust" immers worden doorprikt om ook andere leugens zoals 9/11 (hoe kon het ook anders?) en de "heilzame" Europese Unie om zeep te kunnen helpen. Hij meent dat de gaskamers nooit hebben bestaan (dat waren toch gewoon schuilkelders?), en dat de "holocaust-maffia" deze zogenaamde leugens aanwendt "ter eigen voordeel en gewin".

Hoe zijn de vele Joden dan om het leven gekomen? Van de honger, uitputting, ziektes en medische experimenten, en niet door onbestaande gaskamers, zo gelooft Kat. Het holocaust-standbeeld van Yad Vashem in Israël wordt door hem omschreven als "het Mekka van de Holocaust-fetisjisten". De schuld van dit alles legt hij bij - u raadt het al - de Joodse Rothschild familie, meer anti-semitisch kan het bijna niet meer worden. Vervolgens vraagt hij zich dan toch af waarom zijn - Joodse - ouders weigeren om zijn schrijfsels en publicaties te lezen. 

De hoofdbron van Kat's beweringen is David Cole - die hij vervolgens probeert aan te voeren als uiterst betrouwbaar. Het ultieme bewijs dat David Cole wel gelijk moet hebben gehad, is dat hij nadien plotsklaps van de aardbol verdwenen was - wat natuurlijk volslagen onzin is. Wanneer Kat in een volgend artikel, dat hij slechts enkele dagen later publiceerde, besloot om iedereen op te roepen om "bewijs voor de gaskamers te gaan vragen", beschouwde hij het uitblijven van een antwoord als verder "bewijs". Dit is weerom een typisch voorbeeld van drogredenering die door complotdenkers wordt toegepast om zo altijd hun gelijk trachten te halen: als je het ontkent geef je het toe, en als je het niet ontkent geef je het ook toe. Meer nog: als Kat niet wordt vervolgd voor zijn holocaust-ontkenning, is alwéér het bewijs geleverd dat gaskamers niet bestaan maar een leugen zijn van Bilderberg/New World Order/verzin maar wat.

Het bewijs dat Kat aanvoert voor zijn verachterlijke bewering, is dat de meest gepubliceerde "Auschwitz-foto" wel nep en een propaganda-hoax moet zijn, want de vergelijkende foto van het concentratiekamp van de Serviërs Omarska was dat ook. Ten eerste haalt hij hier een drogreden aan door te stellen dat bewijs voor B ook geldt als bewijs voor A, en ten tweede was het dodenkamp van Omarska helemaal geen propaganda-hoax maar helaas bittere ernst. Zodoende slaagt Kat erin om niet enkel de holocaust van Nazi-Duitsland te ontkennen, maar ook die van Servië in 1992.

Tenslotte is het meldenswaardig dat Kat, als holocaustontkenner, niettemin geregeld disproportionele vergelijkingen maakt met de holocaust. Zo zouden vaccins volgens hem een vorm van holocaust zijn omdat ze "vergif" bevatten en onderdeel uitmaken van een sinister complot. Verder wordt Obama vergeleken met Hitler, en zou ook de jeugdzorg een moderne holocaust moeten voorstellen. Dit alles zijn natuurlijk overduidelijke voorbeelden van de Wet van Godwin, waar Kat vermoedelijk nog nooit van heeft gehoord. Wel is het komisch - voor zover dit onderwerp komisch kan zijn - dat Kat in november 2011 waarschuwde dat anti-semitische en/of racistische reacties op zijn website zouden worden verwijderd, waarna hij dan zelf lustig verder doet met het publiceren van anti-semitische schrijfsels.

Kat versus Vrijland

In 2013 werkte Kat geregeld samen met Martin Vrijland, een evenzeer paranoïde complotdenker die in het verleden ook al heeft geflirt met holocaustontkenning en openlijk homofobe artikels heeft gepubliceerd. Hij was op dat moment, met zijn toen nog vrij nieuwe en gelijknamige website, druk bezig met het onderzoek naar de moord van Anass te verstoren. Zowat alles wat hij erover publiceerde werd door Kat blindelings aangenomen voor waar en gepubliceerd op de KLOL. Deze liefdevolle samenwerking zou plots veranderen wanneer Vrijland zich tegen hem keerde, en zelfs insinueerde dat Kat mee in het Demmink-complot zou zitten en er geld voor zou ontvangen. Kat reageerde dat hij teleurgesteld was, maar dat "dat soort mensen in de paranoia modus geraken" (oh the irony!). Ook kwam hij er blijkbaar toen pas achter dat Vrijland eigenlijk helemaal geen journalist is, maar die stelling geldt voor hemzelf natuurlijk evengoed. Vervolgens beschuldigt hij Vrijland van hetzelfde als waar hij van beschuldigd wordt, door te stellen dat Vrijland in het Demmink-complot zou zitten.

De situatie zou weldra nog verder verzuren, en op 6 april 2014 werd Vrijland zelfs een "levensgevaarlijke psychopaat" genoemd door Kat, terwijl Vrijland zijn tegenstander ervan beschuldigt enkel op geld uit te zijn (alsof hij zelf niet op donaties heeft geaasd). Enkele dagen later haalt hij er zelfs Vrijmetselarij-complottheorieën bij, viseert hij de familie van Kat door te stellen dat die ook deel uitmaken van een complot (waarbij zelfs het foto-album van Kat zou vervalst zijn), en legt hij absurde linken met de Egyptische goden en de bloedlijnen van Reptilian aliens. Conclusie: Micha Kat zou deel uitmaken van de Illuminati! Zelfs complottheorieënwebsite Niburu is er aandacht aan beginnen besteden, waardoor Kat dan weer in de tegenaanval is gegaan. Zo blijft het kinderspel zich schijnbaar eindeloos verder zetten, waarbij beide partijen klaarblijkelijk de indruk hebben ook maar enigszins belangrijk te zijn in de mediawereld of de strijd tegen pedofilie (of tegen wat dan ook).