Hoax wiki
Registreer
Advertisement

De Codex Alimentarius (Latijns voor "voedselboek") is een esoterische roman van Dan Brown verzameling van internationale normen, standaarden en richtlijnen voor voedingsmiddelen en voedselveiligheid en aanverwante domeinen. Deze documenten worden opgesteld en publiekelijk gepubliceerd door de Codex Alimentarius Commissie (CAC)[1].

Geschiedenis

De Codex Alimentarius Commissie werd opgericht door de Verenigde Naties in 1961, als onderdeel van de VN-afdelingen WHO (World Health Organization)[2] en FAO (Food and Agriculture Organization)[3]. De eerste bijeenkomst vond plaats in oktober 1963 te Rome, en werd bijgewoond door 120 vertegenwoordigers van 30 landen en 16 internationale organisaties[4]. De deelnemende landen waren afkomstig van verschillende continenten, zoals o.a.:

  • Europa: België, Denemarken, Duitsland, Griekenland, Ierland, Israël , Luxemburg, Nederland, Noorwegen, Oostenrijk, Polen, Portugal, Spanje, Turkije, Verenigd Koninkrijk, Zweden, Zwitserland
  • Noord-Amerika: Canada, Verenigde Staten
  • Zuid-Amerika: Argentinië, Peru
  • Azië: Japan, Thailand
  • Australië, Nieuw-Zeeland

Inmiddels bestaat de CAC uit 184 landen en één lidorganisatie, namelijk de Europese Unie[5]. Ook zijn er  221 observanten, waarvan de meerderheid bestaat uit niet-gouvernementele organisaties (NGO's)[6], inclusief zelfs de radicale Greenpeace[7]

Doestellingen

De primaire doelstellingen van de Codex Alimentarius Commissie zijn de bescherming van de gezondheid van de consument m.b.t. voedingsproducten, en de bevordering van een eerlijke handel in voedingsmiddelen. Hiervoor heeft de CAC een reeks internationale normen, standaarden en richtlijnen ontwikkeld die worden gepubliceerd in tal van documenten, gezamenlijk genaamd "Codex Alimentarius", en kunnen worden geraadpleegd op de website codexalimentarius.org . Deze documenten hebben betrekking op o.a.:

  • Voedselhygiëne
  • Voedselverontreiniging
  • Etikettering van voedselproducten
  • Voedingssupplementen
  • Risicobeoordeling
  • Pesticiderestanten in voedsel

Ook werden er specifieke standaarden uitgewerkt voor vlees, vis, groenten, fruit, granen, melkproducten, vruchtensappen, babyvoeding, vetten en oliën, alsook suiker, honing, chocolade, mineraalwater, enz...

De Codex Alimentarius is geen bindend of wetgevend document. Dit wil zeggen dat landen die lid zijn van de commissie, onder geen beding verplicht worden om de richtlijnen en standaarden van de codex te bekrachtigen in hun staatsbestel. De deelnemende landen zijn vrij om zelf te beslissen welke onderdelen van de Codex Alimentarius zij zullen invoeren en welke niet, met als gevolg dat voor elk land de wetgeving op dat gebied toch anders kan zijn. Op die manier is een eventuele invoering van de Codex Alimentarius, hetzij gedeeltelijk of volledig, in de wetgeving van een bepaald land sowieso een democratische procedure (althans indien het land in kwestie een democratisch gekozen regering heeft). 

E-nummers

E-nummers zijn voedseladditieven die na wetenschappelijk onderzoek veilig zijn bevonden, en officieel zijn toegestaan in de Europese Unie. Het systeem is gebaseerd op een internationaal nummeringssysteem dat werd opgesteld door de Codex Alimentarius commissie. Slechts een klein aantal verwijzen naar synthetische stoffen, terwijl de meerderheid in feite extracten zijn uit natuurlijke producten en planten, of stoffen zijn die op natuurlijke wijze voorkomen in tal van (gezonde) voeding. In principe zijn ze allemaal veilig bevonden voor consumptie, zolang er rekening gehouden wordt met de maximum aanbevolen hoeveelheden.

Reactie van de pseudowetenschap

Pseudowetenschappers en kwakzalvers hebben als voornaamste doel om geld te verdienen door bedrog en misleiding van de consument op allerhande vlakken. Dit gebeurt voornamelijk aan de hand van dure "superfood" waarvan het zogenaamde "verhoogde gezondheidsgehalte" helemaal niet bewezen is; voedingssupplementen die vaak niet werken, een bedrieglijke etikettering bevatten of soms ronduit gevaarlijk zijn; en andere pseudowetenschappelijke gezondheidskuren en therapieën die vaak kostelijk en niet effectief zijn. Het zijn dan ook dit soort bedrieglijke, en soms ronduit gevaarlijke, voedingsproducten die de kwaliteitsstandaard van de Codex Alimentarius niet halen, waardoor pseudowetenschappers en kwakzalvers potentieel hun hoge winstmarges zien wegsmelten als sneeuw voor de zon.

De reactie van deze pseudowetenschappers is vrij voorspelbaar: ze trachten de consument opnieuw voor zich te winnen d.m.v. het verzinnen van complottheorieën die de Codex Alimentarius wantrouwen als één of ander mysterieus document met de intentie om de wereldbevolking uit te roeien. Ze trachten aldus hun potentiële klanten wijs te maken dat de codex van plan is om vitaminen en mineralen illegaal te maken, of zelfs biologische groenten en fruit te verbieden. Erger is dat er effectief ook mensen zijn die, onder het mom van kritisch denken, blindelings het woord van zulke kwakzalvers geloven en deze paranoïde beweringen voor waar nemen. Dat alle publicaties van de CAC openlijk kunnen worden geraadpleegd, waardoor deze indianenverhalen zonder moeite kunnen worden ontkracht, gaat blijkbaar helemaal aan hen voorbij. De verspreiding van zulke onzinverhalen is aanvankelijk begonnen door de pseudowetenschappers Rima Laibow (aanhanger van anti-vaccinatiepropaganda) en Matthias Rath[8]

Complottheorieën

De meest gangbare complottheorieën beweren dat de Codex Alimentarius tot doel heeft om vitaminen en mineralen (en soms ook biologische groenten en fruit) illegaal te maken. Voorstellen van deze aard hebben - hetzij als wet of als aanbeveling - echter nooit op tafel gelegen bij de commissie, die bovendien sowieso niet bij machte is om zulk een verplichting of verbod op te leggen aan landen die er deel van uitmaken.

Andere complottheorieën beweren dat Amerikaans president Obama de codex als wet heeft ondertekend. Hiermee wordt verwezen naar Executive Order 13544, betreffende de oprichting van de "National Prevention, Health Promotion, and Public Health Council"[9], wat helemaal niets met de Codex Alimentarius te maken heeft. Andere onzinverhalen associëren de codex dan weer met wetsvoorstel S.722 (Dietary Supplement Safety Act 2003)[10] en wetsvoorstel H.R.3377 (Dietary Supplement Access and Awareness Act)[11]. Geen van beiden hebben iets te maken met de Codex Alimentarius, en geen van beiden werden ooit gestemd. In Nederland wordt soms verwezen naar wetsvoorstel S-510, maar dat is een Amerikaanse wet (FDA Food Safety Modernization Act)[12] die reeds is goedgekeurd in 2010, niets met Europa te maken heeft en nog minder met de Codex Alimentarius.

In 2013 werd de "zaadgoedrichtlijn" die de Europese Commissie had voorgesteld, ook geassocieerd met de Codex Alimentarius. De richtlijn zou het houden van een eigen moestuin verbieden, het ruilen en schenken van zaden niet langer toestaan, en zelfs biologische groenten illegaal maken. Ook Loesje heeft lustig meegewerkt aan de verspreiding van deze paranoia. In werkelijkheid bevat de EU zaadgoedrichtlijn helemaal niet zulk verbod[13] en werd het voorstel uiteindelijk niet goedgekeurd door het Europees Parlement[14]. Tot zover dan de theorieën van de complotdenkers dat de Europese Unie van plan is haar bevolking uit te roeien. 

Tenslotte zijn er ook nog de complottheorieën die beweren dat de Codex Alimentarius opstijgt uit Auschwitz, deel uitmaakt van de Illuminati en New World Order, of als doel heeft om mensen ziek te maken en kanker te geven. Natural News beweert dat "population control" de eigenlijke intentie is, terwijl David Icke dan weer gelooft dat het een introductie is tot "soft kill eugenics", en Alex Jones van PrisonPlanet is ervan overtuigd dat het een "legale genocide" betreft. De enige hoop om nog te ontsnappen al het noodlot, is je aluhoedje opzetten.

Bronnen

Referenties

Advertisement