Vladimir Poetin

Opgelet: Vladimir Poetin ziet u!

Vladimir Vladimirovich Poetin (Leningrad, 7 oktober 1952), door mensen die geen complotdenker zijn ook wel (Vladje) Vladolf Putler genoemd, is niet bepaald de meest sympathieke man ter wereld. Wel de rijkste volgens sommige bronnen. Verder staat hij nog bekend als de president en de facto dictator van Rusland, en om zijn autoritair bewind dat gericht is op het in stand houden van zijn huidige politieke machtspositie.

Biografie

Vladimir Poetin is geboren op 7 oktober 1952 in Leningrad (het huidige Sint-Petersburg). Reeds in zijn kinderjaren was hij geïnteresseerd in sport, meer bepaald sambo en later jukoda maar ook andere gevechtssporten zoals taekwondo en karate. Ook vissen werd toegevoegd aan de hobby's, bij voorkeur in bloot bovenlijf. In de middelbare school studeerde hij Duits, een taal die hij nog steeds vloeiend spreekt. In 1970 begon Poetin zijn studies rechten aan de Universiteit van Leningrad, en werd hij lid van de Communistische Partij van de Sovjet-Unie. Hij behield zijn lidmaatschap tot de partij werd ontbonden in 1991. Poetin studeerde af in 1975, met een eindthesis genaamd "Het meest begunstigde nationale handelsprincipe in het internationaal recht". Deze thesis bleek achteraf plagiaat te zijn.

Na afloop van zijn studies ging Poetin aan de slag bij de KGB, de geheime dienst van de toenmalige Sovjet-Unie. In die functie was hij van 1985 tot 1990 gestationeerd in Dresden, Oost-Duitsland (de toenmalige DDR), waar hij zich had opgewerkt tot de rank van luitenant-kolonel. Na de val van het communisme en de Sovjet-Unie, en het opdoeken van de KGB, werd Poetin het hoofd van het Comité Externe Betrekkingen van Anatoly Sobchak, de burgemeester van Leningrad. Wanneer Sobchak de verkiezingen van 1996 verloor, verhuisde Poetin naar Moskou waar hij begon te werken voor de administratie van Boris Jeltsin, de eerste president van Rusland na de val van de Sovjet-Unie. In 1998 werd hij vervolgens het hoofd van de FSB, de opvolger van de KGB.

In augustus 1999 ontsloeg president Jeltsin zijn eerste minister, Sergey Stapashin, die slechts tijdelijk was aangesteld voor deze positie. Met het vertrek van Stapashin en diens kabinet werd Poetin gepromoveerd tot de nieuwe eerste minister. Kort nadien, in december 1999, trad Jeltsin af als president van Rusland, en werd Poetin waarnemend president in zijn plaats tot de eerstvolgende verkiezingen in maart 2000. Poetin won deze verkiezingen met de belofte van politieke en economische hervormingen, en werd aldus de tweede president van Rusland. In maart 2004 werd Poetin herverkozen voor een tweede termijn als president.

Omdat het grondwettelijk niet mogelijk is meer dan twee opeenvolgende termijnen president te blijven, schoof Poetin zijn protégé Dmitri Medvedev naar voren als nieuwe presidentskandidaat. Deze won de presidentsverkiezingen van 2008, en regeerde gedurende één termijn met Poetin als zijn eerste minister. Met de verkiezingen van 2012 kon Poetin zich opnieuw kandidaat stellen als president, en na zijn overwinning kon hij eenvoudigweg van rol wisselen met Medvedev, die hij vervolgens aanstelde als zijn eerste minister. Dit termijn liep af in 2018, en hij won de sterk gefraudeerde presidentsverkiezingen van dat jaar . In 2020 werd de Russische grondwet gewijzigd waarmee Poetin theoretisch gezien president kan blijven zonder onderbrekingen tot 2036 .

Dictatuur

Met de val van de Sovjet-Unie in 1991 kwam het communistisch dictatuur na bijna 70 jaar ten einde, en maakte het plaats voor een nieuw, democratisch staatsbestel. Dankzij Poetin lijkt Rusland inmiddels echter een terugkeer te maken naar een totalitair en imperialistisch bewind vergelijkbaar met dat van de Sovjet-Unie. In principe is Poetin de de facto dictator van Rusland sinds zijn eerste aantreden in 1999, en sindsdien heeft hij zich vooral bezig gehouden met het verstevigen van zijn machtspositie. Dit heeft inmiddels het punt bereikt waarbij het Russisch beleid steeds meer wordt herleid tot een eenmansshow. De steeds kleiner worden cirkel van Poetin's vertrouwelingen bestaat enkel nog uit loyalisten en adviseurs die alleen vertellen wat Poetin wil horen.

Dankzij zijn dictatiorale machtspositie wist Poetin eveneens zichzelf te verrijken, en intussen zou hij één van de rijkste Russen aller tijden zijn - of mogelijk zelfs dé rijkste man ter wereld op dit moment. Volgens Bill Browder, een voormalige fondsbeheerder in Rusland, zou Poetin een kapitaal bezitten van zo'n $200 miljard USD, al beweert hij zelf daar maar ongeveer de helft van te bezitten. Wat het precieze bedrag van zijn rijkdom is maakt eigenlijk niet uit: gezien zijn dictatoriale macht in Rusland kan hij zowat alles wat eigendom is van de staat beschouwen alsof het (bijna) zijn eigen eigendom zou zijn. In principe komt het erop neer dat hij meer macht heeft dan wat te koop is met geld. In 2014 haalde Poetin zelfs het Guinness Book of Records voor het organiseren van de duurste Olympische Spelen ooit - een internationale aangelegenheid van vrede en samenwerking door sport, dat enkele dagen later werd gevolgd door de brutale annexatie van de Krim, het Oekraïense schiereiland.

Schijndemocratie

In theorie heeft Rusland nog steeds een democratisch staatsbestel: de president dient om de zes jaar te worden verkozen door het volk, waardoor Poetin in theorie in 2024 buiten spel kan worden gezet. In de praktijk ligt dat echter anders: hoewel er meerdere politieke partijen bestaan in Rusland, kunnen we momenteel spreken over een oligarchie, waarbij de daadwerkelijke macht in handen is van een kleine groep mensen - in dit geval Poetin en zijn aanhangers. Tegenstanders van Poetin en zijn extreemrechtse partij "Verenigd Rusland" (waar hij bovendien partijleider van geweest is) worden systematisch het zwijgen opgelegd. 

Dit heeft als gevolg dat de presidentsverkiezingen eigenlijk slechts een formaliteit zijn in een staatsbestel dat eerder kan worden omschreven als een "schijndemocratie". De uitslag van de verkiezingen van 2012 waren eigenlijk al vooraf bekend: Poetin zou opnieuw worden verkozen tot president van Rusland. Ondanks maatregelen om fraude tegen te gaan, door het plaatsen van webcams in alle stembureau's, achtten waarnemers nog altijd dat de verkiezingsuitslag - die pas zo'n 10 dagen later bekend werd gemaakt - vooralsnog werd gemanipuleerd. Er zou sprake geweest zijn van valse stembiljetten, kiezers die in meerdere stembureau's hun stem gingen uitbrengen, en van zo'n 6000 geregistreerde kiezers die helemaal niet bestaan.

Ondanks dit alles, lijkt het erop dat Poetin wel degelijk populair is, en blijft, bij de Russische bevolking. De reden hiervoor is dat hij het nationale budget heeft weten te balanceren. De staatsschuld werd gereduceerd met 90% - door het BBP (bruto binnenlands product) te doen groeien zodat de staatsschuld er slechts een kleine fractie van werd. De lonen verdrieddubbelden, het inkomen van de bevolking kende een sterke stijging, en dat terwijl werkloosheid en armoede halveerde - althans voor de mensen die bereid waren zich te schikken naar het beleid van Poetin. De levenskwaliteit van de gemiddelde Rus verbeterde aanzienlijk, al was het maar omdat hij eindelijk eens een keer geld in zijn portefeulle had zitten. Zo blijkt dat je zelfs een driekoppige tiran kan zijn, zolang er maar jobs zijn en de mensen kunnen werken.

Inperking van vrijheden

In eerste instantie lijkt het alsof Poetin de liberalisering van Rusland voor ogen heeft. In tegenstelling tot het communistische verleden, maakte hij het weer mogelijk om landbouwgrond als privé-eigendom te bezitten, voerde hij belastingsverlagingen door en verminderde hij de bureaucratische druk op kleine en middelgrote bedrijven. Niettemin vertoont Poetin steeds meer autoritaire neigingen, met o.m. de nationalisering van grote gas- en oliebedrijven.

Verder wordt zijn dossier omtrent mesenrechten gedomineerd door zijn strijd in de Russische deelstaat Tsjetsjenië, waar hele steden en dorpen werden verwoest met talloze slachtoffers als gevolg, alsook zijn acties in Georgië en de moord op een aantal onderzoeksjournalisten. De toon werd reeds in 2000 gezet, toen Poetin nog maar waarnemend president was na het aftreden van Jeltsin. Hij gaf toen een decreet uit dat hemzelf (en toekomstige Russische presidenten) levenslang immuun stelde van vervolging voor eender welke daad die hij onderneemt.

Een aantal voorbeelden van de dictatoriale maatregelen getroffen door Poetin:

• De beknotting van mediavrijheid; de weinig overblijvende media zijn nu amper meer dan een propagandakanaal van de Kremlin
• Kritiek op Poetin en zijn beleid wordt bestraft en gecensureerd
• Russische stemmen die opgaan tegen de annexatie van de Krim worden het zwijgen opgelegd
• Verbod op "gay pride parades" en de verspreiding van andere "homoseksuele propaganda" (lees: draconische en homofobe restricties op homoseksuele rechten)
• Vloekwoorden en andere "vuile taal" moet worden gecensureerd in films, boeken en toneelstukken
• Een verbod op de adoptie van Russische kinderen door Amerikaanse pleeggezinnen

Een aantal standpunten van Poetin en zijn beleid gaan nog verder en zijn soms ronduit paranoïde:

• Poetin noemt het internet een "project van de CIA"
• De servers van Russische internetgiganten worden in "gesloten steden" geplaatst
• De dreiging om GPS-toestellen te verbieden zodat de VS niet meer zou kunnen "spioneren"
• Alle oppositie wordt beschouwd als een complot van het westen
• Staatsambtenaren mogen geen buitenlandse bankrekeningen meer hebben - vooral niet in de westerse landen

Buitenlands beleid

Naast zijn dictatoriale binnenlandse beleid, houdt Poetin er een vrij imperialistisch buitenlands beleid op na, zoals duidelijk blijkt uit de annexatie van de Krim aan Rusland. Verder heeft hij geen enkel respect voor staatshoofden van andere landen (behalve als ze Donald Trump heten), vooral als het gaat om westerse landen uit de Europese Unie. Zo maakt hij er een punt van om zijn hond mee te nemen naar elke geplande ontmoeting met de Duitse bondskanselier Angela Merkel, ondanks (en hoogstwaarschijnlijk net omwille van) het feit dat Merkel angst heeft voor honden. 

In een poging om de Verenigde Staten tegen de schenen te schoppen, verleende Poetin asiel aan Edward Snowden nadat deze geheime documenten had gestolen en had overhandigd aan de buitenlandse pers. Dit betekent dat a deze geheime documenten zich nu in Rusland bevinden, een land waar spionage geen rariteit is, wat de kans niet onbestaande maakt dat deze zich momenteel in de handen van de Kremlin bevinden, zelfs al beweert Snowden het tegendeel. Het is hierbij opmerkelijk dat Poetin en het Russische beleid in het algemeen een voorname voorstander is van WikiLeaks, een propagandistische website die doelgericht geheime documenten lekt om Amerikaanse presidentskandate Hillary Clinton in een negatief daglicht te stellen, terwijl er geen enkele kritiek of "lek" wordt gepubliceerd omtrent Donald Trump.

Annexatie van de Krim

Er is geen ontkennen aan Poetin's imperialisme. Zo besloot hij in 2014 om het Oekraïense schiereiland Krim aan Rusland te annexeren. Het officiële verhaal achter de invasie Russische invasie in Oekraïne, en meer bepaald de Krim, was dat Poetin de rechten van de etnische Russen en Russisch-sprekende inwoners wilde beschermen. Het betreft hier enkel een voorwendsel, en het excuus van Poetin is bijzonder zwak. Op basis van zo'n argument zouden de oude koloniale machten eveneens hun voormalig veroverde grondgebieden kunnen terugeisen: Portugal zou Brazilië opnieuw kunnen inlijven, Spanje de rest van Zuid- (en Centraal-)Amerika, Frankrijk het grootste gedeelte van west-Afrika, en de Verenigde Staten zou opnieuw deel uitmaken van het Verenigd Koninkrijk - allemaal louter omwille van de "bescherming" van de volkeren die dezelfde taal spreken of van dezelfde etnische afkomst zijn. Dat dit excuus slechts een voorwendsel was blijkt dus duidelijk uit het feit dat Poetin geen moer geeft om de rechten van het Russische volk, gezien hij de mensenrechten innen zijn eigen natie constant blijft schenden.

In werkelijkheid begon het Krim-verhaal met de Oekraïense president Victor Yanukovych, die besloot een stokje te steken voor het samenwerkingsakkoord dat zijn land op punt stond te tekenen met de Europese Unie. Dit stuitte op hevige protesten, waarbij Yanukovych uiteindelijk besloot het land te ontvluchten - doch pas nadat hij een groot gedeelte van de staatskas had geledigd en het geld met zich had meegenomen naar Rusland. De meeste protesten tegen de pro-Russische president waren vooral gesitueerd in het westen van Oekraïne, terwijl er in het oosten meer etnische Russen wonen die Yanukovych wel steunden, inclusief in de Krim.

Poetin zag zijn kans om Oekraïne binnen te vallen en de Krim te annexeren aan Rusland, zodat de havenstad Sebastopol, die via een speciale regeling onder Russisch bewind is gebleven en dus los stond van de Krimrepubliek, in Russische handen zou blijven. Sebastopol heeft immers een strategisch gelegen haven en marinebasis aan de Zwarte Zee, en deze marinebasis werd al die tijd door Rusland "gehuurd". Met de afzetting van de pro-Russische president Yanukovych besloot Rusland in april 2014 plots het huurcontract op te zeggen, en daarmee ook de eerder overeengekomen korting op gasleveranties. Vervolgens annexeerde Poetin de Krim en diens marinebasis, waardoor het huurcontract niet meer nodig was en hij meteen ook verlost was van de korting op de levering van gas (tot zover dan tevens zijn bezorgdheid om de Russisch-sprekende bevolking in Oekraïne). 

De parlementaire gebouwen van de Krim werden bezet door Russische soldaten, en een pro-Russische eerste minister werd ingehuldigd. In maart 2014 werd een referendum gehouden over de afscheiding van de Krim van Oekraïne. De uitkomst van dit referendum was, net zoals die van de Russische presidentsverkiezingen, geheel voorspelbaar: maar liefst 97% zou gekozen hebben voor een annexatie met Rusland, en Poetin besloot om die keuze te "aanvaarden". Het was immers enkel een schijnmaneuver om de annexatie te legitimeren, terwijl het referendum in werkelijkheid in strijd is met het Oekraïens en internationaal recht.

De enige keuzemogelijkheden die het referendum bood was een directe aansluiting bij Rusland, of een onafhankelijkheid om nadien vooralsnog te worden opgenomen door Rusland. De keuze was dus beperkt tot "ja, nu" en "ja, straks", maar de keuze om bij Oekraïne te blijven was niet beschikbaar. Het referendum werd tevens op zulke korte tijd georganiseerd, dat de oppositie amper of niet de kans kreeg campagne te voeren, en het feit dat de stemming gebeurde onder toezicht van Russische militairen maakte het geheel er ook niet neutraler op. Het referendum werd door de Verenigde Naties dan ook als onwettig beschouwd. 

Ondanks de hele schijnvertoning zou de Krim-annexatie vooralsnog van permanente aard zijn, en dit ondanks de protesten van Europa en de VS. Voor Poetin was het duidelijk een belangrijke overwinning, aangezien hij zelfs bereid was geweest om kernwapens in te zetten indien nodig. De westerse landen reageerden wel op de onwettige Russische invasie van Oekraïne door economische sancties door te voeren. Deze sancties zijn enerzijds broodnodig om de imperialistische neigingen van Poetin in te dijken, maar anderzijds duwen ze een geïsoleed Rusland wellicht verder in een dictatoriaal systeem voordat het regime onhoudbaar wordt en omvalt. 

Conflict met Syrië en Turkije

In september 2015 kondigde Rusland aan dat het land strategische luchtaanvallen zou uitvoeren in Syrië tegen de terreurbeweging Islamitische Staat. In werkelijkheid ziet het er echter naar uit dat zijn luchtaanvallen gericht zijn op de Syrische rebellen die hun president, Bashar al-Assad, willen afzetten omwille van zijn bewind dat al minstens even dictatoriaal is als dat van Poetin. Hierin stond Poetin lijnrecht tegenover Turkije, dat een oplossing voor Syrië wil zonder al-Assad aan het hoofd. Bij deze luchtaanvallen werden onschuldige burgers vaak het doelwit.

Vervolgens hadden enkele Russische vliegtuigen het Turkse luchtruim geschonden, waarna Turkije had gewaarschuwd dit niet te herhalen. Wanneer Rusland deze waarschuwing in de wind sloeg en het Turkse luchtruim opnieuw schond, besloot Turkije om - na maar liefst tien voorafgaande waarschuwingen naar de betrokken piloten - de Russische vliegtuigen neer te halen. Poetin reageerde met de paranoïde uitspraak dat "de Turken hebben besloten de Amerikanen op een bepaalde plaats te likken".

Amerikaanse presidentsverkiezingen van 2016

Poetin koesterde persoonlijke wrok tegen Hillary Clinton, omdat hij vond dat ze zich teveel bemoeide met Rusland terwijl ze Minister van Buitelandse Zaken was van 2009 tot 2013. Wanneer ze zich in 2015 kandidaat stelde voor de Amerikaanse presidentsverkiezingen van 2016, was Poetin er snel bij om één van haar Republikeinse tegenstanders te complimenteren. Niet zomaar eender welke Republikeinse presidentskandidaat, maar wel uitgerekend Donald Trump, de zowat grootste incompetente clown van de VS die erom bekend staat zich constant te gedragen als een verwende puber. Poetin beschreef hem in december 2015 als "brilliant en getalenteerd". Trump reageerde vereerd op deze complimenten, en noemde Poetin een man die "erg gerespecteerd wordt in eigen land en daarbuiten". Het feit dat hij hiermee een dictatoriaal leider het hof maakte, scheen hem niet te deren. 

In juli 2016 vroeg Trump openbaar aan Rusland om "de 30.000 vermiste emails van Clinton te hacken", wat in feite een open uitnodiging was voor Poetin en Rusland om zich te bemoeien met de Amerikaanse presidentsverkiezingen - aldus in het voordeel van Trump. Op 7 oktober 2016 publiceerde WikiLeaks vervolgens opnieuw een reeks gehackte emails van John Podesta, de campagnemanager van Hillary Clinton. Deze publicaties waren aangeleverd door hackers ten dienste van de Kremlin, wellicht bedoeld als "October Surprise" om Clinton een verkiezingnederlaag te bezorgen en Trump te katapulteren naar het Witte Huis.

Onderzoek van de FBI wees inderdaad uit dat Rusland de emails had gehackt en vervolgens had bezorgd aan WikiLeaks. Dit was eveneens de consensus van 17 verschillende Amerikaanse inlichtingendiensten. Uit evaluaties bleek eveneens dat enkel Russische topambtenaren de opdracht hadden kunnen geven om te hacken, en dat de kans bijzonder klein is dat dit kon gebeuren zonder dat Poetin hier weet van had. Uit onderzoek van cybersecurity-bedrijven bleek dat de cyberaanvallen waren uitgevoerd door de Russische inlichtingengroepen Fancy Bear en Cosy Bear, die respectievelijk voor de Russische militaire inlichtingendienst en de FSB zouden werken. Ze hadden gebruik gemaakt van de phishing-methode om de email-account van Clinton's campagne te hacken, maar de Bitly-link die er in was geplaatst was afkomstig van de accounts van deze inlichtingengroepen.

Rusland was eveneens betrokken bij de verspreiding van desinformatie d.m.v. nepnieuws in een poging om de presidentsverkiezingen te beïnvloeden. Er zouden naar schatting maar liefst duizenden betaalde Russische propagandatrollen actief zijn, en de accounts van maar liefst 7000 trollen werden opgevolgd in hun activiteiten binnen extreemrechtse, nationalistische en fascistische kringen. Poetin heeft veel baat bij een Amerika onder president Trump. Niet enkel omwille van de internationale handel tussen de twee landen, maar ook omdat Trump skeptisch staat tegenover de NAVO. Indien hij de VS terugtrekt uit de NAVO, blijft er van die organisatie slechts een leeg omhulsel over. Dat is precies wat Poetin wil, omdat de NAVO een serieus tegengewicht is tegenover het Russische expansionisme. Rusland zou vooral de politiek van Oost-Europese landen beter kunnen manipuleren of zelfs gewoon annexeren zoals dit met de Krim gebeurd is.

De Russische regering ontkende alle betrokkenheid, en ook Julian Assange ontkende de betrokkenheid van Rusland bij de gehackte emails die Wikileaks gepubliceerd heeft. Trump weigerde aanvankelijk om de conclusie te geloven, maar in januari 2017 moest hij alsnog toegeven dat Rusland achter de cyberaanvallen zat, en stelde hij dat "Poetin dit beter niet had gedaan". In juli 2018 beweerde Trump dan weer dat Rusland zich niet had gemengd in de presidentsverkiezingen, terwijl Poetin alles steevast bleef ontkennen maar tegelijk ook zei dat hij wou dat Trump de presidentsverkiezingen zou winnen. Het is niet bekend in welke mate de WikiLeaks-publicaties een invloed hadden op de resultaten van de presidentsverkiezingen.

In 2018 werd Maria Butina, een Russische agente, veroordeeld wegens samenzwering nadat ze had bekend actief geweest te zijn als infiltrante in conservatieve Amerikaanse organisaties, inclusief de extremistische NRA, met de bedoeling om invloed uit te oefenen ten voordele van het Russische politieke agenda.

Oorlog tegen Oekraïne

Nadat Poetin's populariteit sinds de annexatie van de Krim weg begon te ebben en de oorlog in Oost-Oekraïne een uitputtingsoorlog werd, besloot Poetin om geregeld Oekraïne te dreigen zodat het zich niet op het westen zou richten. Poetin gebruikte hierbij onzinnige complottheorieën en hoaxes zoals dat Oekraïne een artificiële staat is gecreëerd in de Sovjettijd en dat de Oekraïense regering onder dienst staat van neonazi's. Het laatste is opmerkelijk omdat veel van Poetin's ideeën uit de koker komen van de Russische fascist Aleksandr Doegin.

Ondertussen terwijl Poetin hoaxes en complottheorieën probeerde te verspreiden, bouwde hij langs de grens van Oekraïne een grote troepenmacht op ter voorbereiding op een grootse invasie. Poetin stelde hierbij ook belachelijke eisen zoals het terugtrekken van de NAVO uit onder andere Roemenië en Bulgarije zodat Rusland ook deze landen kon binnenvallen om de Russische veiligheid garant te stellen. Toen de NAVO niet inging op de lachwekkende eisen van Poetin viel Poetin snel Oekraïne binnen.

Hoaxes

Over Poetin werden er ook hoaxes verzonnen, hetzij in veel kleinere mate dan over Amerikaans president Barack Obama. Vaak is het een poging van hoaxers om Poetin op te werpen als iemand die hun idealen hoog houdt, zowel in het extreemrechtse politieke spectrum als in het (extreem)linkse. Hieronder enkele voorbeelden.

Speech over Moslims in Rusland

Poetin zou een speech gegeven hebben waarin hij de Moslims zou gevraagd hebben om "aan te passen of op te rotten":

Op 4 augustus 2013, Sprak de Russische president Vladimir Poetin de Doema (Russisch parlement) toe, en gaf een toespraak over de spanningen met minderheden in Rusland:

“In Rusland leven we als Russen. Elke minderheid, van overal, die wil leven in Rusland, om te werken en te eten in Rusland, spreekt Russisch, en moet de Russische wetten respecteren.

Als ze de sharia prefereren, en het leven leiden van een moslim, dan adviseren wij hen om naar die plaatsen te gaan waar dat is de staatswet. Rusland heeft geen islamitische minderheden nodig. Minderheden hebben Rusland nodig, en we zullen ze geen speciale privileges toekennen, of proberen om onze wetten te veranderen om beter bij hun wensen te passen.

Het maakt niet uit hoe hard ze roepen ‘discriminatie’. We tolereren geen gebrek aan respect voor onze Russische cultuur. We kunnen beter leren van de zelfmoord van Amerika, Engeland, Nederland en Frankrijk, als we willen overleven als natie. De moslims zijn die landen aan het overnemen en dat zal ze niet lukken met Rusland.

De Russische gewoontes en tradities zijn niet compatibel met het gebrek aan cultuur of de primitieve manier van sharia wetgeving en moslims. Wanneer dit eervolle wetgevend lichaam denkt aan het maken van nieuwe wetten, moet het in gedachten hebben de Russische nationale belangen voorop te stellen, in acht nemend dat de moslims minderheden zijn en geen Russen.”

Dit werd gepubliceerd door complottheorieënwebsites zoals World Unity en de extreemrechtse haatblog EJ Bron. Hoewel het beleid van Poetin op z'n minst conservatief kan worden genoemd, heeft hij die speech nooit gegeven, maar aanhangers van extreemrechtse bewegingen schrijven het maar al te graag aan hem toe. Voordien werd trouwens beweerd dat diezelfde speech werd gegeven door Australische eerste minister John Howard in 2008 en Julia Gilard in 2013. De tekst was oorspronkelijk waarschijnlijk een opiniestuk van een Amerikaanse Air Force-veteraan, bedoeld om haat en discriminatie jegens Moslims aan te wakkeren.

Poetin bedreigt Obama voor steun Monsanto

In 2013 zou Poetin de Verenigde Staten bedreigd hebben, omwille van president Obama's vermeende steun aan het biotech-bedrijf Monsanto ondanks de "bee apocalypse" (bijenapocalyps) waar het bedrijf schuldig aan zou zijn. Meer zelfs, de Russische president zou bereid zijn om hierover de oorlog te verklaren aan de VS. Het verhaal was afkomstig van complottheorieënwebsites zoals Top Information Post en European Union Times. Er is dan ook geen enkele bron van waarheid in dit verhaal, en de kans dat Poetin wakker zou liggen van een aantal stervende bijenkolonies is bijzonder klein. Paranoïde complottheorieën omtrent Monsanto zijn dan ook schering en inslag in (extreem)linkse politieke bewegingen. In werkelijkheid is er helemaal geen "bee apocalypse" gaande, hebben GMO-gewassen geen nadelige invloed op bijen en onderneemt Monsanto zelfs stappen om bijenkolonies te helpen. Ook biedt de regering van Obama geen speciale steun aan het bedrijf Monsanto, ongeacht beweringen over de fictieve Monsanto Protection Act.

Complottheorieën

Het profiel van Poetin laat weinig aan de verbeelding over: een autoritair en dictatoriaal bewind, proteststemmen worden in de kiem gesmoord, vrijheden van zijn volk worden beknot, de media wordt herleid tot een propagandakanaal, en hij vertoont een imperialistische drang om ook andere strategische gebieden in te lijven. In de wereld van de complottheorieën zou je kunnen verwachten dat hij de verpersoonlijking is van het ultieme kwaad: hét gezicht bij uitstek van de Illuminati, hét hoofd van "de Elite" en de New World Order, met Rusland als prototype van een Orwelliaanse staat. Als complotdenkers zelfs de Amerikaanse presidenten George W. Bush en Barack Obama als dictators ervaren - hoewel ze allebei slechts twee termijnen in het Witte Huis kunnen uitzitten - dan zou die ervaring met Poetin nog eens zo sterk moeten zijn.

Dat was naast de (on)logica van de gemiddelde complotdenker gerekend, die Poetin ondanks al dat klaarblijkelijk beschouwt als dé verlosser. Vooral complottheorieënwebsites zoals Niburu, Gewoon-Nieuws, Martin Vrijland, World Unity en Collective-Evolution zien in Poetin hun ultieme bondgenoot in de strijd tegen fictieve wereldcomplotten en -ordes, en geloven schijnbaar dat ze onder zijn bewind meer vrijheid zouden kennen dan wat nu het geval is in Europa en elders in de westerse wereld. Ondanks de duidelijke vooringenomenheid van het referendum over de Krim, beschouwden complotdenkers dit als vanzelfsprekend democratisch, en noemden ze de Europese Unie "hypocriet" om het te verwerpen. Eigenlijk komt het gewoon neer op het idee dat alles wat de EU (of de VS) zegt en doet vanzelfsprekend slecht is en deel uitmaakt van "het complot", terwijl alles wat Poetin zegt en doet blindelings wordt geloofd.

Voor de extreemrechtsgezinde en andere racistische complottheorieënwebsites zoals EJ Bron en JDReport is Poetin een messias. Ze vinden het schitterend dat hij Islamitische Staat wil bombarderen (in werkelijkheid interesseert Poetin zich niet wat er met IS gebeurt, en wil hij enkel de Syrische dictator steunen), terwijl gelijkaardige acties (die wél tegen IS gericht zijn) van de Verenigde Staten worden afgeschreven als niet effectief - zeker met een neger als president! Maar het wordt nog beter: in februari 2014 zou Poetin zich los hebben gemaakt van de New World Order, om in mei 2014 zelfs een "gevaar" voor de NWO te worden. In oktober 2014 zou hij dan weer openlijk gezegd hebben nooit toe te geven aan de NWO, om eveneens in die maand te onthullen dat de NWO van de wereld een "gevangenis" wil maken. Bij Collective-Evolution stonden ze nog een beetje achter: daar vroegen ze zich in december 2014 nog af of Poetin al dan niet anti-Illuminati zou zijn, duh!

Wat dan met de buitenaardse wezens? Beweringen dat Poetin een reptilian alien zou zijn, blijken verdacht afwezig te zijn. Toch heeft de Russische dictator contact met buitenaardse levensvormen, zo beweert een lokale Britse politicus die beweert seks te hebben gehad met aliens. Volgens hem wordt Poetin sinds enkele jaren geadviseerd door aliens met een "Scandinavisch uitzicht", die de mensheid goed gezind zijn maar willen dat Rusland zich verzet tegen de Verenigde Staten. Hij bedoelt hier wellicht de zogenaamde "Nordic aliens" mee, oftewel de "Pleiadians" of "Plejaren", een ras van schijnbaar hoogspirituele wezens afkomstig van de Plejaden. Niet alle aluhoedjes zijn het hier mee eens: sommigen geloven dan weer dat Poetin wél een reptilian alien is, én bovendien een tijdreiziger. Nog andere complottheorieën beweren dat Poetin "onsterfelijk" is.

Bronnen

•  http://rationalwiki.org/wiki/Vladimir_Putin
• http://www.biography.com/people/vladimir-putin-9448807